چه بخشنده خدای عاشقی دارم

که میخواند مرا ، با آنکه میداند گنه کارم
اگر رخ بر بتابانم

دوباره ، می نشیند بر سر راهم
دلم را می رباید ، با طنین گرم و زیبایش

که در قاموس پاک کبریایی، قهر نازیباست

چه زیبا عاشقی را دوست میدارم
دلم گرم است میدانم، که میداند

بدون لطف او ، تنهای تنهایم
اگر گم کرده ام من راه و رسم بندگی، اما

دلم گرم است ، می دانم ،

خدای من، خدایی خوب می داند
و میداند که سائل را نباید دست خالی راند …