موضوع: "ما غائبیم یا امام زمان علیه السلام"
ما غائبیم نه حضرت
سه شنبه 98/02/03
آیت الله سید محمد حسن الهی طباطبایی
ما غایبیم، نه حضرت
حضرت ولی عصر که غایب نیست. ما هم هیچوقت بدون رابطه نیستیم. ارتباط بین ما و حضرت همیشه وجود دارد…
تصرف حضرت در بشریت، مثل تصرف روح در بدن است؛ آن هم نه فقط برای ما بلکه همه بشریت! ما همیشه تحت نظر حضرتیم. ارتباط ما با حضرت دائمی است. منتهی بعضی از انسان ها این ارتباط را درک می کنند و می شناسند و بعضی نمی شناسند. واگر ما نمی توانیم ارتباط را درک کنیم، چون ما دیدمان کم است؛ ما غایبیم.
منبع کتاب الهیه ص 153
نام ها و القاب امام زمان (ع) که با «آ - ا»شروع می شوند
چهارشنبه 96/06/22
نام ها و القابی که با «آ - ا»شروع می شوند
1- آمر: فرمانده
2- ابوالقاسم: كنيه اي براي حضرت مهدي عليه السلام
3- ابوصالح: كنيه اي براي حضرت مهدي عليه السلام، كه در هنگام فرياد خواهي بكار مي رود
4- ابوعبدالله: كنيه اي براي حضرت مهدي عليه السلام
5- احسان: نيكي
6- احمد: ستوده تر
7- اصل: بنيان
8- امرالله: فرمان خداوند
9- اميرالامره: فرمانرواي فرمانروايان
10- امين: امانتدار
11- ايدي: دستها، كنايه از نعمت و قدرت الهي
12- ايزد شناش: نامي براي حضرت مهدي عليه السلام در تورات
جامع مهدویّت
ما غائبیم یا امام زمان علیه السلام
چهارشنبه 96/06/22
آنچه میخوانید قسمتی از سخنان مرجع عالیقدر؛ «حضرت آیت الله صافی گلپایگانی. مدظلهالعالی» پیرامون بحث مهدویت است که اکنون در کتابی جمع آوری و با نام «مبانی معرفتی مهدویت» منتشر شده است.
او غایب نیست، ما غایبیم
تمام مشكلات ما ناشی از این است كه از امام زمان ارواحنا له الفداء دور شدهایم. نجات یك ملّت به امام زمان ارواحنا له الفداء وابسته است. امام زمان ارواحنا له الفداء انسان كامل است. كافی است كه نظر مباركشان بر جان ما بیفتد تا ما انسان شویم، یعنی مبادی میل ما اصلاح شود زیرا كه وجود ائمه تكوینی است، غیب و شهود ندارد، بودنِ هستی به وجود آن حضرت است و هر كس به اندازه نزدیكی به نظر او بقاء و واقعیت مییابد و معنیدار میشود.
امام زمان ارواحنا له الفداء در زمان غیبت مثل خورشیدی كه نورش پشت ابر است، فیض میرساند. علّت عدم بهرهبرداری از فیض آن حضرت خودمان هستیم. امام غایب نیست، ما غایبیم. ماییم كه دنیایی شدهایم. اگر یك زندگی دینی را آغاز كنیم، با یك نظر امام زمان ارواحنا له الفداء جوهر ما عوض میشود و مسّ وجودمان كیمیا میگردد. مزّه آدم شدن را اگر بچشیم، چیز دیگری برای ما مزّهدار نخواهد بود.
عمده آن است كه معنی واقعیِ انسانبودن را كه به نزدیكی به امام زمان ارواحنا له الفداء است درك كنیم و بدانیم مسلّم هر كس به هر جا رسید از دریچه نظر آن حضرت رسید.
خدایا به حقیقت امام زمان ارواحنا له الفداء ، قلب ما را متوجّه آن حضرت و قلب آن حضرت را از ما راضی بگردان.
ما را موفق به حیاتی بكن كه نتیجهاش قرب به آن حضرت باشد.
خدایا! مقام معظم رهبری را در پناه امام زمان ارواحنا له الفداء مۆیّد بدار.
و کلام آخر (نگارنده):
عمریست که از حضور او جا ماندیم در غربت سرد خویش تنها ماندیم
او منتظر است تا که ما بر گردیم ماییم که در غیبت کبری ماندیم …
تمام مشكلات ما ناشی از این است كه از امام زمان ارواحنا له الفداء دور شدهایم. نجات یك ملّت به امام زمان ارواحنا له الفداء وابسته است. امام زمان ارواحنا له الفداء انسان كامل است. كافی است كه نظر مباركشان بر جان ما بیفتد تا ما انسان شویم
امام غائب نه مخفی !!
منظور از غیبت امام زمان ارواحنا له الفداء این نیست كه حضرت جایی مخفی شده باشند، بلكه باید متوجّه بود كه حضرت غایب شدهاند، نه مخفی. باید در مورد این دو مفهوم تأمل كنیم و مفهوم غایب را بفهمیم. متأسفانه بعضیها مقام غیب امام ارواحنا له الفداء را با مخفی كردن یكی گرفتهاند و در معرفت نسبت به امام به اشتباهاتی گرفتار شدهاند. درك این مقام به آسانی میسّر نیست، همانطور كه خود ائمه میفرمایند: «اَمْرُنا صَعْبٌ مُسْتَصْعَب» ؛ یعنی امر ما بسیار مشكل و رامناشدنی است. و در جایی دیگر میفرمایند: «امر ما سرّ در سرّ است» یعنی امر ما سرّی است پنهان در سرّ ؛ پس باید با كمی تلاش آماده درك این مقام شد و بدون تلاشِ فكری و قلبی حقیقت موضوع بهدست ما نمیآید.
مخفی شدن؛ یعنی كسی اینجا هست و در عرض ما هم هست، امّا مثلاً پشت دیوار پنهان شده است، ولی غایببودن؛ یعنی كسی فوق هستیِ مادّی است، مثل ملائكه كه در غیب هستند و در مقامی بالاتر از عالم مادّه جای دارند. مقام غیب امام زمان ارواحنا له الفداء به جهت واسطة فیض بودن حضرت است و هستی در قبضة مقام غیبی حضرت است و اساساً هر مرحله و مرتبة پایینی در قبضة مرتبه بالاترِ غیبیاش قرار دارد. برای روشن شدن واسطة فیض بودن حضرت باید بتوان اثبات كرد كه امام زمان ارواحنا له الفداء از نظر درجة وجودی از تمام ملائكة مقرّب بالاتر است، امّا مخلوق خداست. به قول بزرگان «كُلُّ ما سِوَی الله» است؛ یعنی غیر از خدا هر چه در هستی، كمال محسوب میشود، همه در آن مقام جمع است و مراتب وجود در آن حضرت به صورت جامع وجود دارد