همه ما با کلمه محراب آشنا هستیم، این کلمه در قرآن نیز درباره محلّ نماز زکریّاعلیه السلام آمده است. «هو قائم یصلّی فی المحراب» [۱] 

 محراب در لغت یعنی محلّ حرب وجنگ، پس نماز وحضور در محرابِ عبادت، قیام برای جنگ با ابلیس است. 

 اگر انسان هر روز چند بار در محلی قرار بگیرد که نامش محل جنگ باشد، جنگ با هوس‌ها و شیطان‌ها و طاغوت ها، القای این کلمه چه تأثیری در فرد و جامعه دارد؟ 

 بگذریم که امروز به خاطر فرهنگ غلط، محراب‌ها را تزیین می‌کنند وگل بوته‌های کاشی کاری ها، صحنه را درست به عکس کرده وبه جای فرار شیطان جولانگاه او قرار داده است. 

 روزی پیامبرصلی الله علیه وآله به فاطمه علیها السلام فرمود: 

 این پرده را از جلو دید من بردار، زیرا گلِ روی این پارچه، در حال نماز توجّه مرا از بین می‌برد. 

 ولی ما امروز مبلغ سنگینی خرج می‌کنیم تا محراب را با انواع کاشی تزیین کنیم. نمی دانم چرا به اسم شعائر مذهبی و هنر معماری، از متن اسلام دور می‌شویم؟ اسلام هر چه عمیق ولی بی 

ص: ۱۶ 

آلایش معرفی شود جاذبه بیشتری خواهد داشت. ما با این همه تزیینات چند نفر را به مسجد جذب کرده ایم و اگر بودجه این تشریفات را صرف نیازهای ضروری جوانان کنیم چقدر جذب خواهیم کرد؟

———-

[۱]: ۴۱) آل عمران، ۳۸ - ۳۹.

منبع:کتاب یکصد و چهارده نکته درباره نماز، محسن قرائتی، صفح16