ما مردم زمان غیبت با بی توجهی و غفلت از امام عصر ارواحنا فداه کاری کرده ایم که در شکم تاریک ماهی بزرگی به نام “زمان غیبت” گرفتار شده ایم و از نور معنوی و فضای باز زندگی انسانی سرشار از صلح وصفا وبرادری عصر ظهور امام زمان علیه السلام محروم شده ایم. 

اکنون چنانچه به خطای خود اعتراف کنیم و راه توبه و اصلاح نفس را در پیش گیریم ومانند حضرت یونس علیه السلام, خداوند بزرگ را از اینکه بدی و ناراحتی برای ما خواسته باشد, مبرا کنیم _ که بزرگترین بدی, محرومیت از امام و حجت خداست_ وخود را در پیش گاه خدا مقصر دانسته و از بندگان صالح پروردگار شویم, یقیناً از حیات طیبه ای که در قرآن کریم از آن یاد شده, بهره مند خواهیم شد و از محرومیت های خاص زمان غیبت کبری _به جز دیدار ومشاهده امام زمان علیه السلام_ نجات خواهیم یافت.

منبع:کتاب در اوج تنهایی. ص 150 و 151

نوشته حجت الاسلام علیرضا نعمتی،مجله منتظران