” هر گاه دلم رفت تا محبت کسی را به دل بگیرد، تو او را خراب کردی، 

خدایا، به هر که و به هرچه دل بستم، تو دلم را شکستی،

 عشق هر کسی را که به دل گرفتم، 

تو قرار از من گرفتی، 

هر کجا خواستم دل مضطرب و دردمندم را آرامش دهم، 

در سایه امیدی، و به خاطر آرزویی، برای دلم امنیتی به وجود آورم، 

تو یکباره همه را برهم زدی، و در طوفان های وحشتزای حوادث رهایم کردی، 

تا هیچ آرزویی در دل نپرورم و هیچ خیری نداشته باشم و هیچ وقت آرامش و امنیتی در دل خود احساس نکنم…

 تو این چنین کردی تا به غیر از تو محبوبی نگیرم و به جز تو آرزویی نداشته باشم، و جز تو به چیزی یا به کسی امید نبندم، 

و جز در سایه توکل به تو، آرامش و امنیت احساس نکنم… خدایا ترا بر همه این نعمتها شکر می کنم.”

شهید چمران