شمیم انتظار"عطر نرگسانه

​اهمیت روز جمعه 

روز جمعه سیّدالایام است، روزی است که در بین ایام هفته، آقاست. تک تک لحظاتش مهم است. اولیاءخدا لحظات این روز را از دست نمی دهند.  چون متعلق به امام زمان است. لذا قرآن می فرماید: «وذرو البیع» خرید و فروش را رها کنید. «فاسعوا الی ذکرالله» بشتابید به سوی امام زمانتان. لذا خدای تعالی عید اعلام کرده است. 
حالا ببینید ما با جمعه چگونه برخورد می کنیم؟ اسمش را گذاشته اند تعطیل! تعطیل از بی هدف بودن می آید. شیطان اینطور برنامه ریزی کرده که می گویند: یکروز جمعه داریم برای خوابیدن! برای استراحت! برای گشت و گذار! 
این روز را شیطان با غفلت از ما گرفته و ما خودمان را محروم می کنیم از برکات این روز. جمعه وقت خواب نیست، وقت کار و کوشش است. وقت انس و ارتباط با امام زمان ارواحنافداه است. امروز مهمان امام زمانیم.
چطور شد اگر کسی شما را برای ممعه دعوت کند، روزشماری می کنی که می خواهی اقوامت را ببینی، اما امروز هم امام زمان منتظرند تا کسی در خانه اش را بزند و دعوتش را اجابت کند! 
یک سالک الی الله باید صبح و شام منتظر باشد ولی ما حتی روز جمعه هم این حداقل توجه را نداریم! 
استاد اخلاق حاج آقا زعفری زاده

جناب آقای صادق محمدی از خانمشان نقل می کنند که: مدتها در آرزوی دیدار و ملاقات امام زمان علیه السلام بسر می بردیم و روز به روز آتش عشق ملاقات آن امام همام زیادتر میشد تا اینکه ایام روضه خوانی و سوگواری برای اباعبدالله الحسین علیه السلام فرا رسید و ما در دو ماه محرم و صفر ده روز برای حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام مجلس روضه خوانی داشتیم و روز آخر ناهار می دادیم.

یک سالی که مجلس داشتیم قبل از برگزاری مجلس رو به قبله نشستم و از حضرت بقیة الله ارواحنافداه خواهش و تمنا نمودم که به مجلس ما تشریف بیاورند. لااقل بخاطر جدشان امام حسین علیه السلام ما را سرافراز کنند و به دلم الهام شد که خبری خواهد بود. از روز اول بالای مجلس پتوی نویی را چهار لا کردم و پشتی بسیار خوب و تازه ای که هنوز استفاده نکرده بودم بالای آن پتو گذاشتم و به شوهرم گفتم: هیچ کسی بر این پتو ننشیند. اینجا را برای امام زمان ارواحنا فداه گذاشته ام که بر روی آن جلوس فرمایند. من( آقای محمدی می گوید:) تبسمی کردم و گفتم چشم

سپس آقای محمدی از همسرشان نقل کردند که می گفت: هر روز داخل مجلس مردانه را از پشت پرده نگاه می کردم که آقا تشریف آورده اند یانه؟ ولی خبری نمی شد تا اینکه روز آخر که میخواستم ناهار بدهم و من در آشپزخانه مشغول آماده کردن وسائل پذیرایی بودم، دلم شکست و بنا کردم گریه کردن و کار کردن، تا اینکه سفره را پهن کردند، 

در این اثنا از پشت پرده نگاه کردم دیدم سید معمّمی با یک دنیا جلالت و مهابت روی آن پتو نشسته است و همه مردم و حضار، مشغول صحبت بودند و به آن آقا توجهی نمی کردند، حتی همسرم که عادتا از افرادی که وارد می شدند استقبال می نمود و خوشآمد می گفت به ایشان بی توجه بود، خیلی تعجب کردم. یکی از خانم ها به من گفت چه عطر عجیبی امروز مجلس شما را فرا گرفته روز های قبلی چنین عطرهایی را نمی فهمیدم. 

دیدم راست می گوید. عطر عجیبی فضای منزل را فرا گرفته است. غذا آماده شد و مهمانان مشغول غذا خوردند شدند، از لای پرده دیدم آن آقا با دست مبارکشان چند لقمه ای غذا خوردند و گهگاهی به طرف آشپزخانه نگاه می کردند و تبسم می کردند بعد از غذا یکی از علما مشغول دعا کردن شد دیدم آن آقا دست های مبارک را بلند کردند و آمین گفتند. مشغول سفره جمع کردن بودیم و ظرفها را از پشت پرده می گرفتم و هنوز کسی از مجلس خارج نشده بود که دیگر آن آقا را ندیدم.

 زود همسرم را صدا زدم به او گفتم: چرا آقا را بدرقه نکردی؟

گفت: کدام آقا!

گفتم: همان شخصی که روی پتو نشسته بود.

گفت: کسی آنجا نبود.

گفتم: چرا آقا سیدی با این خصوصیات آنجا نشسته بودند و هیچ کس از شما مردها به او توجه نمی کردید و او تنها و غریبانه نشسته بود.

تا این را گفتم دیدم همسرم متحول شد و گفت این عطر عجیب از آن آقا بود؟!

گفتم: بله

گفت: ولی من و افراد مجلس او را ندیدیم!

خبر میان مجلس پخش شد آنروز تا غروب مردم گریه می کردند و فریاد یا صاحب الزمان سر میدادند.

منبع:مجله منتظران ج ۵ ص ۳۱

​درمکاشفه ای حبیب بن مظاهر (رحمه الله علیه) را دیدند و از ایشان پرسیدند که: آیا مایلید به دنیا بر گردید ؟
  فرمود : بله .  برای سه کار دوست دارم به دنیا برگردم  : 
 شرکت در مجلس عزای امام حسین(علیه السلام)
  آب دادن به مردم
 صلوات فرستادن.
منبع:روزنه هایی از عالم غیب،ص187

موقع عصبانیت این کارها را بکنید

آیت الله بروجردی نذر کرد که اگر یک وقت عصبانی شدم یکسال روزه بگیرم. چون ایشان عصبانی می شد. سیدها نوعا جوشی هستند و گاهی عصبانی می شوند.
 یک وقت آیت الله بروجردی عصبانی شده بود، با عصا دنبال خادمش حاج احمد کرده بود. بعد دید که بد است برای یک مرجع اینجور عصبانیت، بد است که بخواهد با عصا نوکرش را بزند، به همین خاطر نذر کرد که یک سال روزه بگیرد.
 اتفاقا از دستش در رفت و در یک مورد گفته اند که عصبانی شد و یک سال روزه گرفت. آقای بروجردی یک سال روزه گرفت برای عصبانیت.
 هر وقت عصبانی شُدید فورا یک مقدار آب به صورتتان بزنید. یک چیز هم یادتان می دهم هروقت عصبانی شدید، دستتان را به دست برادر ، پدر یا عمو بدهید. اثر عجیبی دارد. می گویند به یکی از ارحامت دستت را متصل کن تا متصل کردی، عصبانیتت خاموش می شود.
کظم الغیظ در قرآن هم آیه دارد: « الَّذینَ یُنْفِقونَ فِي السَّرّاءِ وَالضَّرّاءِ وَالکاظِمینَ الغَیْظَ وَالعافینَ عَنِ النّاسِ وَاللهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنینَ»  ← همانها که در توانگری و تنگدستی، انفاق می کنند، و خشم خود را فرو می برند؛ و از خطای مردم در می گذرند، و خدا نیکوکاران را دوست دارد.

کسی که عصبانی می شود، اما فورا غیظش را خاموش می کند. که در خصال شیخ صدوق حدیث هست که ترجمه اش این است: کظم الغیظ یعنی خشم خود را فرو خورد. غضب کرده اما فروخورد و عکس العمل نشان ندهد. پسرش را نزند، شیشه خانه را نشکند، سماور پرت نکند، داد و بیداد نکند.

منبع: ڪتاب بدیع الحکمة حکمت ۴۳ از مواعظ آیت الله مجتهدی

برخي آثار رفع نياز مردم
❶ افزایش روزى:
امیرمؤمنان (ع) فرمودند: 
آیا از چیزهایى كه روزى را مى‌افزاید به شما خبر دهم؟ عرض كردند: آرى، اى امیرمؤمنان! فرمود … یارى كردن برادر دینى كه روزى را افزایش مى‌دهد. 
❷ آسایش در دنیا و آخرت: 

حضرت امام صادق (ع) فرمودند: 

مؤمن تنگ‌دستى كه گرفتارى برادر مؤمن خود را برطرف كند، خدا در دنیا و آخرت تأمین نیازهایش را بر او آسان مى‌كند. 
❸ دستیابى به بهشت:

رسول خدا (ص) فرمودند: 

هركس نیاز مؤمنى را برآورد، خدا نیازهاى فراوانى را براى او تأمین مى‌كند كه كمترین آنها بهشت است. 
 امام سجّاد (ع) نیز فرمودند:  

هركس نیاز برادر مؤمن خود را برآورد، به برآوردن حاجت خدا آغاز كرده است و خدا صد نیاز او را برآورد كه در یكى از آنها بهشت است. 
منبع:مفاتیح الحیات ص ۴۹۲
 

سوره تکویر هشتاد و یکمین سوره قرآن کریم است 

که مکی  و 29 آیه دارد.
از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم نقل شده است: هر کس سوره تکویر را قرائت کند

 در روز قیامت هنگامی که پرونده های اعمال بندگانش

 پیش روی همگان قرار می گیرد خداوند

 او را از رسوایی در امان می دارد و هر کس 

 که دوست دارد روز قیامت به من بنگرد 

این سوره را بخواند.(1)

امام صادق علیه السلام فرمودنده اند:

 هر کس سوره تکویر را تلاوت کند

 در بهشت در پناه خداوند و زیر 

سایه خداوند مشمول کرامت خداوند خواهد بود 

و این چیزها برای خداوند ، بزرگ نیست.(2)

✍پی نوشت:

📚(1) مجمع البیان، ج10، ص273

📚(2) ثواب الاعمال، ص121

چگونه مردگان آمرزیده می شوند؟

از امام رضا(علیه السلام) نقل است که: «هیچ مومنی نیست که زیارت قبر مومنی کند و هفت بار سوره انا انزلناه را بر او بخواند، مگر اینکه خداوند او و صاحب قبر را می آمرزد.»

منبع:محجة البیضاء، ج ۸، ص ۲۹۰

​

ده خصلت در نماز

پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌واله فرمود: 
نماز ستون دین است و در آن ده خصلت است:
❶ زینت صورت و آبروی نمازگزار است؛

❷ نور و روشنی دل است؛

❸ باعث و سبب راحتی بدن است؛

❹ سبب نزول رحمت است؛

❺ چراغ آسمان است. جایی که نماز خوانده می شود برای آسمان ها مانند ستاره ای می درخشد.

❻ سبب سنگینی عمل در ترازوی اعمال است؛

❼ سبب خشنودی پروردگار است؛

❽ بهای بهشت است؛

❾ اُنس در قبر است؛

❿ حجاب و پرده ای از آتش جهنم است.
 و کسی که نماز را به پا داشت دین را بپا داشت. و کسی که نماز را ترک کند دین را نابود کرد.
منبع:مواعظ العددیّه،ص ۲۲۴

قرآن از مرگ با چه تعبیری یاد می کند؟

1. چشیدن: «كُلُّ نَفْسٍ ذَآئِقَةُ الْمَوْتِ … ؛ هر جاندارى (به ناچار) چشنده مرگ است ،…» اگر انسان به کلی نابود و فانی شود، دیگر چشیدن معنایی نخواهد داشت.
2. توّفی: این تعبیر در مورد مرگ در حدود دوازده بار به کار رفته است که به معنای دریافت کامل است و از آنجا که خداوند دریافت‌ کننده است، مرگ به معنای بازگشت به سوی خداوند خواهد بود.
3. آیاتی که از مرگ به رجوع و سیر به سوی خداوند تعبیر کرده است: «إِلَى رَبِّكَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ؛در آن روز (روز مرگ) سوق و حركت به سوى پروردگار توست (از ملاقات برزخى، قیامت، حضور در محكمه، محاكمه تا بهشت یا جهنم)» این آیات نیز گواه نابود نشدن انسان با مرگ است.
4. تشبیه مرگ به خواب و استعمال توفی در مورد هر دو گواه بر این حقیقت است که انسان هم‌چنان که می‌خوابد، نیست و نابود نمی‌شود؛ با مرگ نیز از بین نمی‌رود

منبع:صادق معانی الاخبار ،ص289

​برادران خوب مرا مى شناسى؟ 

اسم من مُفضّل است و از ياران نزديك امام صادق (ع) مى باشم. 

يك روز امام صادق (ع) مرا صدا زد و به من فرمود: اى مفضل! خوب به سخنانى كه مى گويم دقّت كن و آنها را براى برادران خوبم بازگو كن. 

من به امام (ع) رو كردم و گفتم: برادران خوب شما چه افرادى هستند؟ 

امام (ع) در پاسخ فرمود: كسانى كه اشتياق كمك كردن به مردم را دارند! 

براى من عجيب بود، امام (ع) از افرادى كه به ديگران كمك مى كنند، به عنوان برادران خوب خود ياد مى كند. 

امام (ع) بعد از آن فرمودند: 

هر كس در اين دنيا يك حاجت برادر مؤمن خود را برآورده كند خداوند در روز قيامت صد هزار حاجت او را برآورده مى كند.۲۵ 

اين سخن امام (ع)، يك پيام بسيار مهم بود، به طورى كه من آن را براى همه دوستان خود نقل كردم.هرگاه خودم نيز كارى داشتم كه بايد توسط ديگران انجام مى شد به آنها مى گفتم: آيا دوست نداريد از برادران خوب امام صادق (ع) باشيد؟ 

دوست من! ما مى توانيم با كمك كردن به ديگران از برادران خوب امام زمان (ع) بشويم، چرا كه ما اعتقاد داريم اهل بيت (ع) همه يك نور هستند و كلام امام صادق (ع)، كلام امام زمان (ع) است. 

امّا ما بايد به اين نكته مهم توجّه كنيم و آن اين است كه براى رسيدن به مقام برادرى با امام زمان (ع) بايد دقّت كنيم كه وقتى به ديگران كمك مى كنيم، حتما اين كار را با عشق و اشتياق انجام دهيم. 

اگر به ديگران كمك كنيم ولى شور و شوق لازم را نداشته باشيم به اين مقام دست نمى يابيم.اگر در حديث بالا دقّت كنيم، متوجّه مى شويم كه بر روى اشتياق در كمك كردن به ديگران تأكيد شده است. 

پس با يكديگر عهد ببنديم چون كار خيرى براى فردى انجام مى دهيم حتما با چهره اى گشاده و رويى باز اين كار را انجام دهيم به گونه اى كه شور و اشتياق انجام آن كار از ظاهر ما معلوم باشد زيرا فقط در اين صورت است كه شايسته مقام برادرى با امام زمان (ع) را خواهيم داشت.

منبع:دیده شده در کتاب راز خشنودی خدا ،مهدی خدامیان آرانی، ص32