شمیم انتظار"عطر نرگسانه

1. هر وقت در زندگی‌ات گیری پیش آمد و راه بندان شد، بدان خدا کرده است؛ زود برو با او خلوت کن و بگو با من چه کار داشتی که راهم را بستی؟ هر کس گرفتار است، در واقع گرفته ی یار است.

حاج اسماعیل دولابی

از رحمت خدا ناامید نباشید. 

یکی از دامهای مهلک و خطرناک شیطان، یأس و ناامیدی از رحمت خداست. 

خدای تعالی به ما انسانها وعده مغفرت می دهد، خودش را بسیار مهربان معرفی کرده است و مخلوقاتش را بسیار دوست دارد. 
از آنطرف شیطان چون می خواهد ما را از خدا جدا کند، به انسان وعده ناامیدی می دهد «خصوصا وقتی که انسان در اثر غفلت اشتباهی مرتکب می شود، می گوید: تو که خودت را اهل ایمان می دانی، این اشتباه را مرتکب شدی! دیگر خدا تو را کنار گذاشته!» 
شیطان اینجا خیلی باقدرت وارد می شود. ابتدا انسان را به خطا می کشاند(که البته خدای تعالی با جبران کردن طرف با استغفار و نماز شب خواندن، طرف را می بخشد) ولی شیطان را در دام یأس و ناامیدی از بخشش خدا می اندازد. 
اگر این یأس انسان را بگیرد، برای دور شدن او از خدا، بسیار خطرناک است. 

هرطور می خواهید عمل کنید ولی به مهربانی خدا شک نکنید. اجازه ندهید شیطان از این طریق به شما ضربه بزند. 

منبع:فرمایشات استاد حاج آقا زعفری زاده 

قاطعیت - اعتمادبه نفس

« إنَّ الَّذِينَ قَالوُا رَبُّنَا اللهُ ثُمَّ ٱسْتَقَاموُا»(فصلت/۳۰) 

آنهایی که بیدار شدند و خدا را برای ربوبیّت برگزیدند، با قاطعیت در برابر لشکرهای جهل ایستادگی کردند.

 اساس استقامت بر عقیده محکم استوار است. قاطعیت یعنی اینکه انسان در راه خدا نباید کوتاه بیاید. 
اگر هم جایی از باب تقیّه کوتاه می آید، چون خدا گفته کوتاه می آید. امام زمان (ارواحنافداه) هم به دستور خدا در برابر طاغوتها تقیّه می کنند. والّا اگر خداوند بفرماید که دیگر نباید تقیّه کنند بلافاصله حضرت قیام می فرمایند. 
برای این جهت صفاتی که در انسان باید باشد این است که: 

۱- فقط خدا تکیه گاه و قدرت حقیقی برای او باشد. 

۲- فقط باید از خدا بترسد. 

این دو باعث اعتماد به نفس در انسان میشود. 
 «فَاسْتَقِمْ کَمَا أُمِرْت» (هود/۱۱۲) یقیناً خدایی که آفریدگار ماست، این قدرت را در ما گذاشته که از ما می خواهد استقامت کنیم. انسان باید از نور یقین که خدا به او عنايت فرموده استفاده کند، آنرا چراغ راه خود قرار دهد و ایستادگی کند. که در اینصورت صبر در انسان بوجود می آید.
منبع:گزیده‌ای از سخنرانی حجةالاسلام علیرضانعمتی (حفظه الله تعالی)،مجله منتظران

معرفی یک استاد خصوصی برای سیر و سلوک عرفانی

استاد رساندن انسان به خدا

 چقدر خوب است آدم، استادی داشته باشد که دردهای او را تشخیص بدهد و بگوید: باید فلان کار را انجام دهی تا مشکلت حل شود. استاد گاهی نه‌ تنها راهنمایی می‌کند، بلکه به آدم کمک می‌کند تا مشکلش برطرف شود. شاید داستان‌های زیادی شنیده باشید از کسانی که به دنبال سیر و سلوک الی الله بوده‌اند و اگر استاد خوبی نصیب‌شان شده، چگونه آن استاد در مراحل مختلف دستشان را گرفته و برای عبور از موانع کمکشان کرده است. 

 اما همۀ ما استادی به نام نماز داریم؛ نماز استاد رساندن انسان به خداست. نماز زنده است، شعور دارد، متحرک است، فعال است، بصیر است، آگاه است. نماز مثل یک عادت شخصی یا یک مراسم عمومی نیست. نماز یک فعالیت مردة بی‌روح نیست، که خاصیتی برای ما نداشته باشد. نماز هر کسی متناسب با خود او برایش کار می‌کند. اگر من حب مقام دارم، نماز من، حب مقام مرا برطرف می‌کند. اگر حبّ مال دارم، حبّ مال مرا برطرف می‌کند. اگر حبّ شهوت دارم، حبّ شهوت مرا برطرف می‌کند. اگر تکبر دارم، تکبرم را زائل می‌کند. اگر محبت به خدا ندارم، محبت به خدا می‌آورد. نماز هر کسی می‌داند با او چکار کند تا اصلاح شود.

شما فکر می‌کنید، بزرگان و عرفای ما که به جایی رسیدند با چه چیزی رسیدند؟ با همین نماز! نماز، خودش به تنهایی استاد انسان است. مثلاً هر بار بعد از خواندن نماز، وقتی که می‌خواهی سریع از سر سجاده بلند شوی و به سراغ کارهایت بروی، اگر به خودت بگویی: «بگذار تعقیبات نماز را هم بخوانم» و بعد کمی تأمل کنی و بنشینی تعقیبات نماز را بخوانی، همین باعث می‌شود یکی از بدی‌های روح تو از بین برود.

 سوال: پس دیگر استاد نمی‌خواهیم؟ پس اینکه گفته‌اند: «طی این مرحله بی همرهی خضر مکن، ظلمات است بترس از خطر تنهایی» چه می‌شود؟   جواب:  اگر برایت لازم بود، حتماً خداوند کسی را سر راهت قرار خواهد داد.  برای اول راه، همین آگاهی‌های عمومی که اکثر شما دارید کافی است. امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: که «شما به عمل به آنچه می‌دانید محتاج‌ترید تا به دانستن آنچه که نمی‌دانید.»

منبع:چگونه یک نماز خوب بخوانیم؟   علیرضا پناهیان/ ص27و28

​‍ ‌آيت الله ميرزا جواد ملكي تبريزي(ره):

 پدر روحاني و حقيقي تو (امام زمان(عج)‌ كه سبب ايجاد جسم، جان و نعمت‏هاي تو و خليفه پروردگار توست، به اندازه پدر جسمي و ظاهري، نزد تو محبوبيت دارد؟ 

پس حركات، افعال و اقوال تو بايد چنان باشد كه نشان دهد تو امامْ گم كرده‌اي، منتظر ظهور و متوقّع وصال او هستي و بايد وفاداري در زمان غيبت را به گونه‌اي نشان دهي كه بيانگر ادّعاي وابستگي تو به آن حضرت باشد. » 

منبع:كتاب المراقبات، ص86، مراقبات نيمه شعبان

‍ آیت الله بهجت:

اگر میخواهید از ناحیه دعا به جایی برسید،

زبان حالتان این باشد:

تسلیم خدا هستیم،هرچه بخواهد بکند،

بنا داریم عمل به وظیفه بندگی کنیم.

منبع: محضر بهجت،ج۱،ص۳۴۱

​

‍  آیت الله بهجت 
خدا می‌داند تعداد دعاها باید چقدر باشد تا مصلحت ظهور فراهم آید.
قطعاً اگر کسانی در دعا جدی و راستگو باشند و به همّ و ناراحتی اهل‌بیت علیهم‌السلام مهموم، و به سرور آنان مستبشر باشند، مُبْصَراتی (مشاهداتی) خواهند داشت و قطعاً مثل ما چشم بسته نیستند.
منبع:در محضر بهجت، ج۱، ص۱۱۸

​«ارتباط روحی با امام زمان ارواحنافداه» 
انسانِ بی‌استقامت، نمی‌تواند قلبش را با امام زمانش مرتبط کند، که از آن مجرا، علم و حکمت و رشد، روزی او شود و بتواند رشد کند. 

با دریافت علم و حکمت است که انسان می‌تواند رشد کند و به کمالات برسد. همانطور که جسم ما با دریافت آب و غذا و مواد ویتامینی که نیاز دارد، رشد می‌کند، روح انسان هم با دریافت علم و حکمت، رشد می‌کند.

علم و حکمت، چگونه به انسان می‌رسد و وارد قلبش می‌شود؟

با ارتباط روحی که با امام زمانش برقرار می‌کند و این ارتباط را باید خدای‌تعالی به انسان بدهد. 
 «استاد اخلاق، حاج آقا زعفری زاده حفظه الله تعالی»

​‌ ⚠️مراقب اعمالمان باشیم! 

هر عملی که انجام می دهید، خدا می بیند، امام زمان ارواحنافداه هم می بینند. 

ولی متأسفانه این ایمان را نداریم، چون در طول روز کارهایی انجام می دهیم که این اعتقاد را نقض می کند. 
اگر ایمان داشتیم که امام زمان ارواحنافداه ما را می بینند در تمام حالات مراقب بودیم و گناهی از ما سر نمی زد. 
استاد حاج آقا زعفری زاده 
کپی فرمایشات اساتید بدون ذکر نام شریفشان جایز نیست. 

حجت الاسلام پناهیان :

براي اينکه عظمت خدا در دل ما بيافتد، اولين صفتي که از خدا بايد در دل ما بنشيند، با آن انس پيدا کنيم و عميقاً آن را درک کنيم، کبريايي خداست؛ چون ذکر محوري نماز الله اکبر است. 
ديگر اذکار نماز هم عظمت و علوّ خدا را يادآور است. در “سبحان ربّي العظيم و بحمده” دوباره از عظمت مي گويي و در “سبحان ربّي الأعلي و بحمده” از علوّ. گويا نماز چيزي جز القاي کبريايي خدا در دل انسان نيست.
سجده خيلي قشنگ است. آدم نهايت کوچک شدنش را پيش خدا تمرين مي کند.
منبع:(چکیده ای از کتاب منبر و محراب ؛ از صفحه  49 تا 96