روزی شخصی از بیابان به سوی مدینه می آمد ،در راه دید پرنده ای به سراغ بچه های خود در لانه رفت ،کنار لانه رفت آن شخص جوجه های آن پرنده ی  مادر را از لانه در آورد و با

خود گفت :اینها را  به عنوان هدیه نزد پیامبر(ص)می برم.

آنها را به حضور پیامبر آورد و،در این هنگام جمعی از اصحاب حاضر بودند ،ناگاه دیدند پرنده ی مادر بی آنکه از مردم وحشت کند آمد و خود را روی جوجه های خود انداخت ،معلوم شد پرنده ی مادر ،به دنبال آن شخص به هوای جوجه هایش آمده و محبت و علاقه به جوجه ها به قدری زیاد بوده که بی آنکه از دیگران  وحشت کند تا او را نیز دستگیر کنند ،آمد و خود را به روی جوجه ها یش انداخت  و با زبان حال جوجه های خود را می خواست .

پیامبر (ص)به حاضران رو کرد وفرمود :این محبت مادر را نسبت  به بچه هایش درک کردید ،ولی بدانید خداوند هزار برابر این محبت ،نسبت به بندگانش علاقه دارد .

——————————————

اقتباس از لئالی الاخبار /الگوی رفتاری پیامبر اعظم ص 57