این معجزه حضرت ولی عصر ارواحنافداه چیزی است که در بین سنّی های سامرا، با وجود تعصبی که بر مذهب خود دارند، معروف است و مورد تایید تمام آنهاست و حتی از بس زیاد اتفاق افتاده آن را می شناسند، یعنی به مجرد دیدن آثار این معجزه شروع به هلهله و کارهای دیگری از این قبیل می کنند. در این باره یکی از علماء مورد وثوق و بلکه چند نفر دیگر نقل کرده اند: شبی در سامرا بودیم. شب از نیمه گذشته بود. ما همگی که شش هفت نفر می شدیم، به حرم عسکریین مشرف شدیم و هر یک شمعی در دست داشتیم اضافه بر اینکه شمع های حرم و ضریح نیز روشن بودند. 

در مقابل ضریح مقدس، مشغول زیارت بودیم که ناگاه لرزه و تماسی در دلمان افتاد طوری که صدای دندانهای یکدیگر را که به هم می خورد، می شنیدیم. شمعها یک باره و بدون دلیل خاموش شد، اما فضای حرم مطهر مثل روز روشن بود و صدای زنها را که در خانه هایشان هلهله می زدند، شنیدیم. از طرفی فهمیده بودیم وقتی حضرت ولیعصر ارواحنافداه تشریف می آورند، این علامات ظاهر می شود لذا یقین کردیم که آن حضرت به زیارت پدران بزرگوارشان آمده اند. 

خواستیم خود را به گوشه ای بکشیم و بایستیم، ولی حتی زبانمان بند آمده بود و قادر به تکلم نبودیم و بهت و حیرت و وحشتی عظیم سراسر وجود ما را فرا گرفته بود و از شدت لرزیدن و ارتعاش و هول، نزدیک بود هلاک شویم. بالاخره تاب نیاوردیم و از حرم خارج شدیم. ناقل جریان قسم خورد که کلیدی از آن در جیب من بود آن را درآوردم و به جای شمع در دست گرفتم دیدم سر آن کلید، مثل چراغ مشتعل است. باز انگشت خود را به همین شکل گرفتم، دیدم همان اتفاق افتاد. خلاصه اینکه معجزاتی که در این زمان ظاهر شده خیلی زیاد است و بیان آنها  ممکن نیست.

منبع:ملاقات با امام زمان در کربلا ص١٣٧