شمیم انتظار"عطر نرگسانه

ثَبِّت قَلبِي عَلَي دِينِك
بسيار كسانى كه دعوى بندگى كرده اند و دم از ترك دنيا زده اند؛ تا دنيا بديشان روى آورد، جز وى همه را پشت پا زده اند. اين بنده در معرض امتحان نيامده شرمسار است ، به حقّ خودت ثَبِّت قَلبِي عَلَي دِينِك !

علامه حسن زاده آملی

مناجات عاشقانه
الهى ! از من آهى و از تو نگاهى . الهى ! عمرى آه در بساط نداشتم و اينك جز آه در بساط ندارم . الهى ! غبطه ملائكه اى را مى خورم كه جز سجود نمى دانند، كاش حسن از ازل تا ابد در يك سجده بود. الهى ! تا كى عبدالهوى باشم ، به عزّت تو عبدالهو شدم . الهى ! سست تر از آن كه مست تو نيست كيست ؟ الهى ! همه اين و آن را تماشا كنند و حسن خود را، كه عجيب تر از خود نيافت .

علامه حسن زاده آملی

س1: در برخورد با گدایان خیابانی که گاهی چند بار هم در روز پیش می­آید و انسان نمی­داند اینها واقعاً فقیر هستند چه کار کنیم ؟

ج: لازم نیست به آنها کمک کنی، مگر آن جایی که خطر آبروریزی باشد آنوقت مجبور هستی کمک کنی. مثلاً اگر پول ندهی فحش می­دهد این­جوری. چون فرموده­اند: « خَيْرُ مَا بَذَلْتَ‏ مِنْ‏ مَالِكَ‏ مَا وَقَيْتَ‏ بِهِ عِرْضَكَ »[1] یعنی بهترین پولی که خرج می­کنی آن است که در راه حفظ آبرو است. بعضی ها بدزبان هستند، بد دهان هستند، فحش می­دهند. نقل می­کنند در زمان مرحوم شیخ جعفر کاشف الغطاء رحمه الله هم فقیر زیاد بود، سر نماز می­آمدند تَکَدِّی می­کردند. یک روز یک گدایی آمد؛ مردم کمک کرده بودند دیگر به این گدا چیزی نرسید، آن گدا آب دهان به محاسن شیخ انداخت. شیخ راه افتاد در صفوف نماز و گفت: هر کسی آبروی من را می خواهد کمک کند. پول جمع کرد به او داد. موارد آبرو استثناء است، امّا در حال عادی چیزی ندهید. اگر به اینها بدهید آن­وقت دیگران هم تشویق می­شوند که بیایند گدایی کنند و این حرفه را انتخاب می­کنند، اما اگر خطر آبروریزی بود چاره ای نیست، به اندازه حفظ آبرو به این روایت عمل کنیم « خَيْرُ مَا بَذَلْتَ‏…».

س2: گاهی انسان را به حضرت زهرا سلام الله علیها قسم می­دهند که یک کمکی بکنید؟

ج: نه، منظور این است که به شما توهین نشود. همین، اگر به شما بناست توهین شود پول به او بده او را لال کند، إقطَع لِسانَه.

س3: گاهی او توهین نمی­کند ولی اطرافیان که می­بینند قضاوت بد می­کنند می­گویند مثلاً چرا روحانی به او کمک نکرد؟

ج: اگر دیدی یک همچنین موردی هم هست آن را هم چیزی بده، چون اینها هم نظر بد به شما بکنند مصداق همان است.

آیت الله خوشوقت 

منبع : کتاب بحارالأنوار جلد43 ص 358

نصايح حكيمانه
خلوت شب را از دست مده و به حقيقت بگو الهى آمدم تا كامروا گردى . سخن و خوراك و خواب بايد به قدر ضرورت باشد كلوا واشربوا و لا تسرفوا با عهدالله كه قرآن مجيد است هر روز تجديد عهد كن . صميمانه دست توسل به دامن پيغمبر و آلش در زن كه آن خوبان خدا وسايط فيض حق اند اللهم صل على محمد و آل محمد نمى گويم مقدس نباش ؛ ولى مقدس عاقل باش

اقسام توبه
توبه بر سه قسم باشد: يكى توبه بندگان كه آن توبه از ترك طاعت و فعل قبيح است ؛ و ديگر توبه خاص اهل ورع كه توبه از ترك مندوب است ؛ و سه ديگر توبه اخص من الخاص كه توبه است از التفات به غير خدا و اين توبه ، مخصوص اهل ولايت باشد كه غالبا در مرتبه حضورند. و توبه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم و اولياى خدا از اين قبيل بوده است كه او خود فرمود: گاه دلم را كدورتى عارض مى شود، و من به راستى كه از خداى ، هر روز هفتاد بار آمرزش مى طلبم

سالكان دو قسم اند
بعضى از اهل وحدت مى گويند كه سالكان بر دو قسم اند. قسم ارضى و قسمى سماوى ؛ يعنى قسمى سير و سلوك در ارض مى كنند و بعضى طيران و جولان در سما مى كنند. مركب سالكان ارضى ذكر است و براق سالكان سماوى فكر است

محبوب ترين عمل
از امام صادق عليه السلام روايت شده كه آن حضرت فرمود: اءحب الاءعمال الى الله عزوجل ماداوم عليه العبد و ان قل ؛ محبوب ترين عمل نزد خداوند عزوجل عملى است كه بنده بر آن مداومت داشته باشد هر چند كه آن عمل اندك و ناجيز باشد.

حال عاشقان در نماز
وقتى كه امير المؤ منين عليه السلام در اثر جنگ ها، پيكان هاى تير به بدن شريفش فرو مى رفت ، جراح ، هنگامى كه حضرت به نماز مى ايستاد آنها را از بدنش خارج مى ساخت . چون كه قلب آن جناب در آن هنگام به عالم قدس و جبروت مشغول بود و هيچ گونه احساسى نسبت به درد نداشت … و چنين است حال عاشقان خداوندى كه از هر گونه نقصى منزه است .

«يکی از اهم مراقبات اين است که انسان، واردات و صادرات دهانش را مواظب باشد… وقتی واردات انسان هرزه شد، صادرات او هم هرزه و پليد و کثيف می شود؛ يعنی قلم او هرزه و نوشته هايش زهر آگين خواهد شد». (مجموعه مقالات آيه الله حسن زاده، ص ۱۲۶)

امتحان (توسط خدا) هم حتمی است. منتهی امروز نشد فردا، فردا نشد پس فردا، حتماً امتحان می­شویم[1]. خودِ خدا گفته ما امتحان می­کنیم. فردی از امیرالمؤمنین صلوات الله و سلامه علیه سؤال کرد که آقا کاری کنید که من مورد امتحان قرار نگیرم، حضرت فرمودند: نمی­شود، خدا گفته است: حتماً امتحان می­کنم، دعا کن موقعی که امتحان کرد زمین نخوری.

خدا در قرآن آیه فرستاده است که ما حتماً امتحان می­کنیم. ما خیال می­کنیم امتحان این است که مثلاً پنجاه سال که گذشت یک مشکلی پیش بیاید، این امتحان است. نه؛ هر روز امتحان هست. وقت نماز می­رسد باید نماز بخوانی، نخوانی امتحان است. وقت روزه است باید روزه بگیری، نگیری امتحان است. در خیابان چشمت به زن نامحرم می­افتد نگاه نکنی امتحان است، نگاه بکنی هم امتحان است. تمام احکام و تکالیفی که برای انسان پیش می­آید، امتحان و آزمایش است. اگر طبق دستور وظیفه را انجام دادی موفق می­شوی و الّا زمین می­خوری. منتهی گاه گاهی هم یک امتحان­های درشتی پیش می­آید، گاه گاهی، این امتحان هر روزی است، پیش­آمد واجبات و پیش­آمد محرّمات هر دو امتحان دائمی و مستمر است. گاهی هم امتحاناتی می­آید مثلاً اوضاع عوض می­شود، خدای نکرده حکومت آمریکایی می­شود، عمامه­ها را می­خواهند بردارند، دیگر روضه خوانی و منبر و تبلیغات هم ممنوع می­شود، آنوقت شما می­خواهید چه کار کنید؟!

منابع :
[1] سوره مبارکه كهف آیه 7

آیت الله خوشوقت