مردم در ماه رمضان میهمان خدایند

<<هو شهر دعیتم فیه الی ضیافة الله >>

میهمان باید کاری کند که صاحب خانه می کند .

روزه دار میهمان خدایی است که <<یطعم و لا یطعم>>

اطعام می کند ولی خود اطعام نمی شود،پس او هم می تواند

<<یطعم و لا یطعم >>.اگر خدای سبحان می بخشد و نمی گیرد،

انسان هم بایستی در این ماه خوبی پیدا کند که ببخشد و نگیرد،چون 

 هیچ دستی بهتر از دست بخشنده و هیچ دستی بدتر از دست بگیر نیست.

اگر کسی تلاش و کوشش کرد که دیگران در کنار سفره او به بهشت بروند ،

دست او بخشنده است ،و اگر کسی تلاش کرد که به برکت دیگران به بهشت

برود دست او گیرنده دارد.

…………………………..

کافی ،ج6،ص.294