عفو گذشت

رسول خدا (صلی علیه وآله وسلم)هرگز از کسی انتقام نگرفت ،بلکه گذشت می فرمودند .

در جنگ احد،دندان پیشین اورا شکستند و خون بر رخسارش روان شد ،خون را بر گونه می مالید ومی فرمود:

“قومی که روی پیامبر خود را در حالی که آنان را به سوی خدا فرا می خواند ،به خون خضاب می کنند ،چگونه رستگار خواهند شد ؟"1

در روایتی دیگر آمده است که آن حضرت پس از این حادثه فرمود:

“خداوندا ،قوم مرا هدایت فرما ؛زیرا آگاهی ندارند.”

به راستی مصداق کلام الهی بود که درباره اش فرموده است:

وما ارسلناک الا رحمة للعالمین

ما تو را جز برای رحمت نفرستادیم .

رسول اکرم (ص) از بد رفتاری و بی حرمتی نسبت به شخص خود می گذشت و کینه کسی را به دل نگاه نمی داشت و در صدد انتقام بر نمی آمد .

بلکه عفو را برانتقام ترجیح می داد .تاٌثرش در مقابل ناملایمات از حد حزن و اندوه تجاوز نمی کرد .

در جنگ تبوک که جمعی از منافقان می خواستند هنگام عبور از گردنه ،مرکبش را رم بدهند تا در پرتگاه سقوط کند.

با این که همگی صورت خود را پوشانده بودند آنها را شناخت و با اینکه یارانش اصرار داشتند اسم آنها را فاش نساخت و از مجازاتشان صرف نظر کرد.

———————————

1-المحجة البیضاء،ج4،ص121