در بنی اسرائیل عابدی بود که سالها حق تعالی را عبادت می کرد .روزی دعا  کرد که :

پروردگار را می خواهم حال خودم را نزد تو بدانم ،کدامین عمل هایم را پسندیدی ،تا همیشه

آن عمل را انجام دهم،و الّا پیش از مرگم توبه کنم؟!حضرت حق تعالی ملکی را نزد آن عابد

فرستاد و فرمود:

تو پیش خدا هیچ عمل خیری نداری

گفت :خدایا پس عبادتهای من چه شد؟!

ملک فرمود:هر وقت عمل خیری انجام می دادی به مردم خبر می دادی،و می خواستی مردم

به تو بگویند:

چه آدم خوبی هستی و به نیکی از تو یاد کنند.

خب حالا ثوابت را گرفتی ،آیا برای عملت راضی شدی،

این حرف برای عابد خیلی گران آمد و محزون و ناراحت شد،و صدایش به ناله بلند گردید.

ملک بار دیگرآمد وفرمود:

حق تعالی می فرماید:

اینک جان خود را از من بخر،و هر روز به تعداد رگهای بدنت صدقه بده.

عابد گفت:خدایا چطوری من که چیزی ندارم ؟!

فرمود:هر روز سیصد و شصت مرتبه ،به تعداد رگهای بدنت بگو:

سبحان الله و الحمدلله و لا اله الا الله و الله اکبر و لا حول  و لا قوة الا با الله.

عابد گفت :خدایا اگر این طور است ،زیادتر بفرما ؟!

فرمود:اگر زیادتر بگویی ثوابت بیشتر است.

…………………………………………………………………………..

داستانهایی از اذکار و ادعیه مجرب ص 14