شاید دیده باشید کسانی را که به موقعیت یا مقامی هر چند ناچیز و زود گذر می رسند و همه را فراموش می کنند.

اما جاودانگی مردان بزرگ که رهبری مردم را بر دوش دارند چیزی جز تواضع آنها نیست.

رهبر کبیر انقلاب ما ،در برابر یک کودک ،در کنار یک پیرمرد ،یک مجروح ،پاسدار و یا کشاورز،آن قدر خضوع وفروتنی می کرد که می گفت :من یک طلبه ام ،خدمتگزار مردمم،

به من نگوئد رهبر ، ای کاش من هم پاسدار بودم ،رهبر ما طفل سیزده ساله ای است که …

صدها نکته دیگر که دل بیدار خواهد و چشم بینا .

مهناز السادات حکیمیان