موضوع: "امام علی (ع)"

اوصاف مردی بی نظیر

قطره ای از فضائل امیرالمومنین

شیخ صدوق (ره)در امالی آورده که امام باقر علیه السلام فرمود:به خدا سوگند ،شیوه ی زندگی امیرالمومنین ،علی ابن ابی طالب علیه السلام این گونه بود که چون بندگان خوراک می خورد وبر زمین می نشست و هر گاه دو پیراهن سنبلانی می خرید ،خدمتکار او با اختیار خود و رضایت علی علیه السلام جامه بهتر را بر می داشت و خود ،دیگری را می پوشید .

اگر آستین لباسش از انگشتانش بلند تر بود ،آن را کوتاه می کرد و آن گاه که لباسش از روی پایش می گذشت ،آن را می چید .

پنج سال خلیفه ی مسلمانان بود ،نه آجری بر آجری گذاشت و نه خشتی و ندهی را مالک شد و نه پول نقره یا طلایی به جا گذاشت.

به مردم نان گندم و گوشت می خوراند ،ولی وقتی خود به منزل بر می گشت نان جو با سرکه می خورد.

هرگاه با دو کار خدا پسندانه روبرو میشد ،آن را که دشوارتر بود انتخاب می کرد.هزار بنده را با دسترنج خود آزاد کرد که بر اثر رنج و زحمت آن کارها ،؛دستانش خاک آلود بودو از چهره اش عرق می ریخت .اودر شبانه روز هزار رکعت نماز می خواند و نزدیکترین مردم به او در عبادت همانا علی ابن الحسین ،سید الساجدین علیه السلام بود که کسی پس از او توان کار او را نداشت.

—————————————-

قطره ای از فضائل امام علی (ع)،عباس حبیب الهی

دفاع از امیر المومنين

دفاع و یاد آوری فضایل اهل بیت علیهم السلام

در آن هنگامه غم آلود که علی علیه السلام را با زور به مسجد می بردند فاطمه علیها السلام میان جمعیّت آمد و بین امام و آنها قرار گرفت و فرمود:
سوگند به خدا ، نمی گذارم پسر عموی مرا ظالمانه به سوی مسجد بکشانید .وای بر شما چه زود به خدا و رسولش خیانت کردید و به خانواده او ستم نمودید، با این که رسول خدا پیروی از ما ودوستی با ما را به شما سفارش  کرده و فرمود که در امور زندگی از اهل بیت علیهم السلام اطاعت نماییدکه خداوند فرمود :به مردم بگو از شما پاداش رسالت نمی خواهم ، جز این که با اهل بیت من دوستی نمایید.

تهدید به نفرین کردن

در آن لحظه که امام علی علیه السلام را به سوی مسجد می کشیدند و هیچکس در آن غربت و تنهایی دفاع نمی کرد ، خود را به امام رساند و خطاب به عمر فرمود :
ای پسر خطاب ! سوگند به خدا اگر کراهت نداشتم که بیگناهان مدینه گرفتار بلای الهی شوند ، نفرین می کردم و آنگاه می فهمیدی که نفرین من خیلی زود تحقق می پذیرد.
گلبوته های گلستان فاطمه علیها السلام ص110

1 3